Η έδρα του ομώνυμου δήμου. Όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν κοιτάξεις, γεμίζεις με πρωτόγνωρες εμπειρίες, οι εκκλησίες της, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Γεωργίου (1610), της Κοίμησις Της Θεοτόκου (1650) και της Αγίας Βαρβάρας, που σου δείχνει η αγέρωχη μορφή του Σταυραετού των Αγράφων, Αντώνη Κατσαντώνη. Η θέρμη των απλών ανθρώπων, για να σου δείξουν και να σου πουν, να περπατήσεις τα μονοπάτια, που διάβαιναν οι κλέφτες οι παλιοί και να θαυμάσεις το απέραντο μεγαλείο των Αγράφων. Να επισκεφτείς τους οικισμούς της, ψηλά στα Καμάρια και τις Νιάλες, τη Σάϊκα με το παλιό της Μοναστήρι του 16ου αιώνα, τα Χονταίϊκα με το φαράγγι τους και το θερινό τους τη Μίκρα πάνω στο Προσλιάκο, τη Γαυρολισιάδα, το Λουξόρ και τη Λίπα, το Μλπό, τους Βάρσους και τη Παραμερίτα, να διασχίσεις το Φαράγγι, τη ''Τρύπα του Αγραφιώτη'' ποταμού, να διαβείς το πέτρινο γεφύρι στο Σμπορόρεμα και στο σώσιμο της μέρας, να γευθείς τη ζεστή μπομπότα στο μύλο του χωριού και τα εύγευστα ντόπια ψητά στις ταβέρνες της πλατείας, συντροφιά πάντα με καλό κρασί.

Είναι το καμάρι της Ευρυτανίας με αμέτρητα μνημεία και απαράμιλλα φυσικά κάλλη. Με πρωταγωνιστικό ρόλο στους μακραίωνους εθνικούς αγώνες μας, πολεμικούς και πνευματικούς, που συντέλεσαν ριζικά στη δημιουργία του νέου ελληνισμού. Η μεγαλοσύνη της, έθρεψε με μελάνι τη πένα και με αίμα την ελευθερία, αμέτρητες οι θυσίες, όλα στο βωμό της πίστης. Η Πατρίδα της οφείλει πολλά, μα πάρα πολλά, αλλά την ξέχασε, τη πέταξε στο καλάθι της σύγχρονης άγραφης λίστας της, διατηρώντας τη παράδοση των Βυζαντινών και Τούρκων. Οι δρόμοι της ανταγωνίζονται εκείνων του τρίτου κόσμου, άσχετο αν βρίσκεται μες στα όρια της ευρωπαϊκής ένωσης. Ο μόνος δήμος της Ε. Ε. χωρίς μέτρο ασφάλτου δρόμου. Ά! να διορθώσω, να λέμε και του στραβού το δίκιο. Θυμάται τους κατοίκους της, ΜΟΝΟ στη φορολογική τους δήλωση και φυσικά, στο Τσίρκο των εκλογών της.